Terneuzen

De binnenstadbewoners vinden hun woonomgeving nog steeds onveilig en vuil. Dat waren grote items op de wijkraadvergadering Binnenstad en Java die werd gehouden in buurthuis De Triangel afgelopen maandagavond 3 september.

Een verrassend groot aantal bewoners was op de vergadering aanwezig. Mensen die iets te vragen of te vertellen hadden. Maar vast ook meedenkers en luisteraars, die graag wilden weten wat de resultaten waren van de reeds eerder gehouden enquête aangaande de “leefbaarheid in de wijk”. Op bijzonder professionele wijze werd hier invulling aan gegeven aan de hand van een conceptrapport waaruit bleek dat 380 bewoners (=15%) de enquête daadwerkelijk ingevuld hadden.

• Hoogste waardering kreeg de nabijheid van WATER.
• Te verbeteren zaken waren vooral leegstand van zowel huizen als winkels en het tekort aan parkeerplaatsen.
• Overlast van zwerfvuil, drugsdealers en asociaal gedrag op straat dragen bij aan een onveilig gevoel en dienen opgelost te worden.

( De resultaten van deze enquête zouden snel op de site van de wijkraad binnenstad en Java geplaatst worden.)

Wethouder Van Hulle werd gevraagd hoe hij de Binnenstad en Java ziet.

Van Hulle antwoordde vooreerst met WAT hij zag. Behoorlijk onnodig, want dat ziet iedereen. Een bioscoop, een jachthaven, een nieuw winkelcentrum enz.

Erna probeerde hij de vraag goed te beantwoorden door te zeggen hoe WIJ de stad volgens hem beter zouden kunnen bekijken. Hij zei immers : “Wij Terneuzenaren zijn veel te weinig trots op onze stad”.

Ergens is de boodschap van de wethouder wel te begrijpen. Een trotse applaudisserende aanhang geeft een wethouder allicht een beter gevoel dan mopperende inwoners van Java.

Gelukkig kon de enquête ingevuld worden door de BEWONERS ZELF.  Zij zijn immers de personen die hun buren telkens weer meemaken, hun straat inrijden, hun wijk zien.

Volgens sommigen is er de afgelopen jaren bitter weinig verbeterd in hun omgeving en ze vragen zich terecht af wat er gedaan is met de eerdere noodkreten.

Uiteraard komt dan een project dat dringender was, of een administratieve gang van zaken die niet zo snel werkt, of komt een secretaresse aan het woord die tot in de kleinste details weet te vertellen wat waar wanneer gezegd werd, waardoor iedereen met stomheid is geslagen en haast niets meer durft te vragen of zeggen, want deze dame zal wellicht het uur corrigeren waarop dit of dat gezegd was tijdens de afgelopen vergadering.

Ik snap de boosheid van de bewoners wel. Ze voelen zich niet gehoord.

Er is immers meer nodig dan een verhaal. De "woorden" uit een verhaal krijgen meestal slechts 30 % waardebepaling mee. 70% gaat naar de houding die je hebt tegenover de ander.

• Zo bijvoorbeeld krijg je echt geen trots gevoel als bezoeker van de vergadering als je als bewoner zowat de rug ziet van de rij met voorzitter, wethouder en bestuursleden.
• Een trots gevoel krijg je ook niet wanneer je je vraag stelt aan een blijkbaar ongeïnteresseerde- iPhone kijkende wethouder.
• Een trots gevoel krijg je niet door van de secretaresse of voorzitter te horen : “als jij het weet, dan zal het zo zijn he”... en gaan verder met hun eigen verhaal.

Nee, wil de wethouder de bewoners een respectvol gevoel geven, dan zal hij zijn naaste sprekers, zijnde zijn secretaresse en de voorzitter van de vergadering moeten aanmanen de bewoners van de Binnenstad en Java de gepaste hoeveelheid water te geven ; een cactus begiet je ook niet zoals een varen.

• De gepaste hoeveelheid nuances en grote sociale gevoeligheid zijn hier heel erg belangrijk. Van zodra ze de hiërarchische relatie los kunnen laten zullen ze vast opmerken dat de mensen niet meer zo erg in opstand komen.
• Maak plannen om die wijk en zijn bewoners TROTS te maken. Het manco bij beleidsmakers is meestal dat ze praten over algemeenheden, over veel wijken. En ja, in de villa-wijk zullen de bewoners vast wel trots zijn. Alléén, in Java staan geen villa's en daar zijn ze niet zo trots. Maatwerk dus. Ook voor Java en de Binnenstad.

Een trots gevoel kun je krijgen door een geleverde prestatie. De mensen in Java en de Binnenstad moesten misschien dieper nadenken over hun geleverde prestaties dan de heer wethouder Van Hulle. Dus ja, dat de bewoners dat “trotse” gevoel niet hebben als ze ’s nachts, wakker schrikkend van geroep in de straat – niet meteen het “trotse” gevoel op hun netvlies hebben kan ik me levendig voorstellen. Die denken vast : “Waar is het fout gegaan?”

Een gevoel kun je ook niet aanpraten. Je kunt het krijgen, door jezelf of door anderen (dan heb je geluk). Want als je nu eenmaal op Java woont , dan zie je dat fantastische WATER niet. Dan moet je het hebben van “een goed gevoel KRIJGEN’. De eersterangsbewoners van de Binnenstad zien het WATER wel. De dagelijkse betreders van het gemeentehuis ook. Die worden urenlang ondergedompeld in het als meest waardevol ervaren punt van Terneuzen; het WATER.

Beseffen ze dat wel????