Terneuzen

Als voorbeeld : "Loonkostenvoordelen

Vanaf 1 januari 2018 is de systematiek van premiekortingen vervangen door loonkostenvoordelen (LKV). Net als premiekortingen, maken LKV het voor werkgevers financieel aantrekkelijker om mensen met een kwetsbare positie op de arbeidsmarkt in dienst te nemen.

Het verschil met premiekortingen is dat de Belastingdienst bij LKV achteraf een tegemoetkoming uitbetaalt op basis van het aantal verloonde uren in een jaar, in plaats van dat u de premiekorting zelf per aangiftetijdvak met de verschuldigde premies moet verrekenen. Er zijn vier soorten loonkostenvoordelen: "

https://regelhulpenvoorbedrijven.nl

(en weet dat ik de dt-fout die op de site van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid staat, verbeterd heb. Hierboven in vet is correct. Krijgt het Ministerie dan Loonkostennadelen???)

Mijn gemijmer gaat over de gedachtengang waar we allemaal mee te maken hebben en zeker nu de Provinciale - en Europese verkiezingen in aantocht zijn. Regels worden besproken en afspraken worden ter discussie gesteld. Ook door ons, ook door de SP (of zeker door de SP).

• In het bovenstaand voorbeeld van de Loonkostenvoordelen zeg ik als nugger (niet uitkeringsgerechtigde) : het schaamteloos geregel van overheidsinstanties, ten voordele van bedrijven, is volgens mij, vanuit mijn oogpunt bijzonder verwerpelijk.
• Het initiatiefrijk georganiseer van overheidsinstanties, ten voordele van bedrijven, is volgens bedrijven meer dan nodig en bijzonder gewenst.
• Het allicht goed bedoelde geregel van overheidsinstanties, ten voordele van de werknemer, is volgens die werknemer niet effectief.

De sluier van onwetendheid is als het ware een positie die ingenomen wordt - door opstellers van de rechtvaardige regels in een land - zonder enige kennis van hun eigen positie in de wereld waarin ze leven. Ze weten niet of ze rijk of arm zijn, slim om minder slim, oud of jong zijn. Ze weten niet of ze uit een gezin komen dat welgesteld is of uit een familie die de eindjes aan elkaar moet knopen. Deze onwetendheid zorgt ervoor dat eender welke regel die opgesteld wordt een billijke en humane regel kan worden.

Immers, het is niet ondenkbaar dat een arbeider al snel zal hameren op het omhoog trekken van het minimumloon terwijl de directeur van een school juist meer aandacht zal schenken aan het bereikbaar zijn van scholing voor iedereen. Zo heeft ieder een "kader" van waaruit "belangen" een volgorde krijgen. De directeur van een school ontvangt ruim meer dan het minimumloon en zal dan ook ongetwijfeld niet zo snel verdiept raken in de problematiek van daklozen of mensen die wekelijks een beroep moeten doen op de voedselbank. Een minister ervaart niet snel de ondraaglijke stress van "geen geld hebben". Het oordeel dat een minister dan ook heeft over het waarom iemand geen geld heeft kan dus makkelijk gekleurd zijn met een laag "onwil van armen" of "laksheid", terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Een minister zou dan ook een verkeerde definitie kunnen geven aan wat "rechtvaardig" is, waardoor het beleid van de regering bijvoorbeeld de armen volstrekt in de kou laat staan.

De start moet volgens filosoof John Rawls zijn : je kent je lot niet, je kent je bestemming en je toestand niet. Van daaruit dien je te beginnen aan de opstelling van wetgeving, indelen volgens een sociaal rechtvaardig systeem.

Genoeg stof om over na te denken lijkt mij.