Terneuzen

Op de foto vlnr: Edith (SP Terneuzen), Sjaak en Katrien (SP Sluis)

Eenmaal thuis begon ik voortvarend met de koelkastuitdaging. Boodschappen uitladen, inhoud sorteren, en hup, aan de slag. Midden in mijn schoonmaakkrachttoer schoot het me te binnen: die appjes! Dus snel een kop koffie gezet (prioriteiten, hè?) en rustig op de bank geploft. Want sinds long-covid doe ik alles met beleid. Efficiënt in etappes, op doktersadvies.

Ik open mijn telefoon en daar staat het: een appje van Edith, onze voorzitter. De titel alleen al liet mijn hart sneller kloppen: “Katrien en ik zijn net door de politie…” De paniek sloeg toe. Was er een ongeval? Wat nu weer? Ik klikte razendsnel door en las verder. Gelukkig bleek het geen ramp, maar een… tja, hoe zal ik het noemen? Een opmerkelijke interventie van Politie Oostburg. De realiteit bleek – hoe zal ik het zeggen – minder dramatisch, maar niet minder hilarisch.

Katrien, Sjaak, Rudy en Edith waren op pad voor onze actie tegen kernenergie – “KERNENERGIE NERGENS NIE” Gewapend met een protestbord en goede bedoelingen hadden ze een perfecte locatie uitgekozen: een rotonde waar de borden naar Vlissingen en Breskens prominent prijkten. Mooie foto’s in gedachten, auto’s op de ventweg geparkeerd, en actie!

Totdat de politie zich met hun artistieke missie bemoeide. Katrien vond hem meteen irritant, vooral omdat hij zich pas legitimeerde toen ze al op de ventweg stonden. Zijn collega in de onopvallende politiewagen had toen de zwaailichtjes „POLITIE“ al aangezet om het verkeer stil te leggen – iets wat volgens Edith totaal niet nodig was.

Met zwaailichten en al werden ze van de rotonde gehaald. Maar hé, laten we eerlijk zijn: niet iedereen begrijpt de finesses van activisme. Politie Oostburg vond het vooral belangrijk dat iedereen veilig bleef. En daar kun je ze moeilijk ongelijk in geven, al had Edith liever gehad dat ze even de camera vasthielden.  De agenten legden het verkeer stil, hielpen de dames van de rotonde af.  Ondertussen liep Edith net iets harder door, zodat ze Katrien gerust kon stellen. Ze was behoorlijk boos. Gelukkig wist Edith de zaak te sussen toen de agent vroeg wat ze aan het doen waren.

Op de foto: Katrien en Sjaak weggestuurd door de Politie.

Edith legde uit: „We maken ons zorgen, omdat de Nederlandse regering vier nieuwe kerncentrales wil bouwen, waarvan twee mogelijk in Zeeuws-Vlaanderen, midden in een natuurgebied. Dat vinden wij onacceptabel, zeker voor onze kinderen die hier opgroeien.”

De agent wilde weten of ze uit de buurt kwamen en wat ze verder van plan waren. Edith vertelde hem rustig dat ze zo weer aan het werk moest. „Ik heb hem meerdere keren bedankt voor hun hulp om ons veilig van de rotonde te krijgen,” zei Edith. „Katrien was blij dat ik het zo aanpakte, want zij stond op het punt om flink te ontploffen.” De agenten namen na overleg met de meldkamer de tijd om hun kentekens en legitimaties te noteren. Nee, het was geen misdaad, maar toch: “Voor de veiligheid,” zei de politie. Beide dames, nuchter als altijd, vonden dat zwaar overdreven. “We konden toch prima zelf opletten?” En Edith? Die zat ondertussen te balen dat de foto’s mislukt waren. Dubbel pech.

Donderdag is er een nieuwe kans: een publieksvriendelijke demonstratie “KAPPEN MET KERNENERGIE” op het Stadhuisplein in Terneuzen. Toch zal ik onze voorzitter donderdag scherp in de gaten houden. Ik ben namelijk woordvoerder en aanspreekpunt voor Politie en Handhaving. Ik kan me nu al voorstellen hoe Edith weer met een briljant idee komt aanzetten. Gelukkig sta ik paraat.. Maar eerlijk is eerlijk, met een voorzitter als Edith – die activisme naar een hoger niveau tilt, rotondes en al – hoef ik me vast niet te vervelen.

Moraal van het verhaal? Activisme is een bloedserieuze zaak, maar een beetje humor en improvisatie maken het nét iets leuker. En misschien toch maar geen rotondes meer.

Door: Mart Smit